Co różni tłumaczenia zwykłe od przysięgłych?

Czy zastanawiałeś się kiedyś, jakie są różnice między tłumaczeniami zwykłymi a przysięgłymi? Wiele osób może nie zdawać sobie sprawy, że istnieją dwa różne rodzaje tłumaczeń, które mają swoje unikalne cechy i zastosowania. W tym artykule przyjrzymy się bliżej tłumaczeniom zwykłym oraz przysięgłym, aby lepiej zrozumieć ich specyfikę i znaczenie.

Tłumaczenia zwykłe - co to jest?

Tłumaczenia zwykłe to takie, które nie wymagają specjalnych uprawnień ani uwierzytelnienia przez tłumacza przysięgłego. Są one wykorzystywane w przypadku tekstów o charakterze nieformalnym, takich jak e-maile, artykuły, materiały reklamowe czy naukowe. Tego rodzaju tłumaczenia mogą być wykonywane przez osoby posiadające odpowiednie umiejętności językowe, ale niekoniecznie muszą posiadać certyfikat tłumacza przysięgłego. Tłumaczenia zwykłe są często tańsze i szybsze niż tłumaczenia przysięgłe, ponieważ nie wymagają dodatkowych formalności ani czasochłonnych procedur.

Tłumaczenia przysięgłe - kiedy są potrzebne?

Tłumaczenia przysięgłe są wykonywane przez tłumaczy, którzy posiadają specjalne uprawnienia nadane przez państwo. W Polsce tłumacz przysięgły jest wpisany na listę tłumaczy przysięgłych prowadzoną przez Ministerstwo Sprawiedliwości. Tego rodzaju tłumaczenia są wymagane w przypadku dokumentów o charakterze urzędowym, takich jak akty notarialne, dyplomy, umowy czy zaświadczenia. Tłumaczenia przysięgłe mają moc prawną i są oficjalnie uznawane przez instytucje państwowe oraz sądy. W związku z tym, że np. tłumacz przysięgły języka czeskiego ponosi odpowiedzialność prawną za swoje tłumaczenia, musi on zachować najwyższą staranność i rzetelność pracy.

Proces uwierzytelniania tłumaczeń przysięgłych

Jednym z kluczowych elementów różniących tłumaczenia zwykłe od przysięgłych jest proces uwierzytelniania. Tłumacz przysięgły, oprócz samego przekładu tekstu, musi również sporządzić odpowiednie oświadczenie, w którym potwierdza swoją tożsamość oraz prawdziwość i zgodność tłumaczenia z oryginałem. Następnie tłumacz przysięgły opatruje tłumaczenie swoim podpisem oraz pieczęcią, która zawiera jego imię, nazwisko, numer wpisu na liście tłumaczy przysięgłych oraz języki, z których i na które jest uprawniony do tłumaczenia. W ten sposób tłumaczenie przysięgłe staje się dokumentem urzędowym, który może być przedstawiony w różnych instytucjach państwowych.